Pink Martini la soledad’ı söylerken ayşe’nin gözlerinden anılar süzülüyordu. Bazen de ağzı kulaklarına yaklaşıyordu.
Nemli bir yağmur sonrası güneşinde, bölümün önündeki o oturma yerine sırtını kolona yaslayarak oturmayı hayal ediyordu. Dudağında sigarası, bağcıkları çözülmüş botlarıyla...
bu belki de mathilda etkisiydi...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder